22 maja br. w Instytucie Pedagogiki Akademii Zamojskiej odbyła się druga część seminarium „O przyjaźni”, którego organizatorami były Katedra Pedagogiki Ogólnej i Filozofii Wychowania, Pracownia Filozofii oraz sekcja filozoficzno-pedagogiczna Studenckiego Koła Naukowego Pedagogów.
Moderatorem i prowadzącym dyskusję w drugiej części seminarium była dr hab. Anna Jawor. W trakcie wydarzenia wystąpienie na temat Miłość umysłowa jako przyjaźń (amor amicitiae) w „Sumie teologii” Tomasza z Akwinu zaprezentowała dr Teresa Bojarska-Szot.
– Zwykło się przeciwstawiać miłość – przyjaźni, sprowadzać tę pierwszą do poziomu emocji (poruszeń zmysłowych), drugą zaś wiązać z rozumem. Tomasz z Akwinu (reprezentant chrześcijańskiego kręgu europejskiej kultury) powiedziałby, że człowiek (osoba o naturze duchowo-cielesnej) jest zdolny do miłości zmysłowej (jak zwierzęta), ale nadto (inaczej niż one) jest zdolny do miłości umysłowej. Miłość zmysłowa jest reakcją uczuć (poruszeń zmysłowych) na przedmiot ujęty przez zmysły jako potencjalne źródło korzyści lub przyjemności. Miłość umysłowa natomiast (amor amicitiae, caritas) jest aktem woli (działaniem wolnym), którego przejawem jest miłowanie (dilectio), tj. duchowa jedność z osobą kochaną oraz życzliwość (benevolentia) – życzenie jej dobra i wspieranie w realizacji tego, co jest faktycznie dobrem dla niej – tłumaczyła wykładowczyni.
Następnie o tym, Czy można budować chór bez przyjaźni? opowiedział mgr Paweł Łobacz, opiekun Chóru Akademickiego AZ. Z kolei studenci pedagogiki przedstawili zagadnienie Przyjaźń i jej znaczenie w świetle relacji studentów Instytutu Pedagogiki.
Zwieńczeniem seminarium była dyskusja z udziałem wykładowców i studentów Instytutu Pedagogiki AZ.
